เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ2สามีภรรยาคู่หนึ่ง ที่ต่างคนก็ต่างมีหน้าการงานที่สมบูรณ์แบบในแง่ของความมั่นคง แต่ก็นะความชีวิตคู่ที่ดูไม่เหมือนได้ใช้ชีวิตคู่เท่าไหร่ นานวันไปมันก็มีอาการเฉา มามิซังผู้เป็นภรรยา ต้องนั่งทำงานอยู่บ้านรอสามีเธอกลับมาทุกวัน แถมกลับมาก็กินข้าว อาบน้ำ นอน นี่คือกิจกรรมที่สามีผู้เป็นที่รักทำทุกวัน แล้วเรื่องเซ็กส์มันหายไปไหนหล่ะฮัลโหลล อยู่มาวันนึงทางสามีก็ได้รับข้อความจากพ่อตัวเอง ว่าจะเดินทางจากต่างจังหวัดเข้ามาหาเพราะว่าพ่อต้องมาตรวจร่างกายที่โรงพยาบางในเมืองและแล้วพ่อสามีก็มาถึง ตัวมามิซังก็ต้อนรับขับสูปะป๊ะสามีอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง จนอยู่คุยด้วยกันจนดึก ทางสามีเองจึงเสนอให้ปะป๊าอยู่ด้วยกันที่นี่ต่ออีก จะได้มาอยู่เป็นเพื่อนมามิซังเวลากลางวันแทนตัวเค้าด้วย เพราะเห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างปะป๊ากับภรรยาเป็นไปด้วยดี
และปะป๊าก็เจอมามิซังผลอยหลับไปที่โต๊ะกินข้าวเนื่องจากเธอกำลังรอสามีบ้างานของเธอกลับบ้านเค้าจึงเข้าไปปลอบปะโลมและจับมือมามิซังมาปลอบ ด้านมามิซังก็ตกอกตกใจที่จู่ๆ พ่อผัวตัวแสบก็มาปลอบแบบถึงเนื้อถึงตัว จึงรีบชักมือออกแล้วรีบลุกไปเข้าห้อง จนกระทั่งมามิซังทำธุระส่วนตัวเสร็จ เตรียมตัวจะนอน จู่ๆก็มีความนึกรู้สึกผิดกับพ่อผัวตัวเองที่ไปทำกิริยาเหมือนรังเกียจทั้งที่ท่านเป็นผู้ใหญ่ จึงมาบอกราตรีสวัสดิ์กับคุณพ่อ และเมื่อพูดยังไม่ทันขาดคำประตูห้องของปะป๋าก็เปิดขึ้นมา พร้อมกับมีมือเหี่ยวๆยื่นมา ดึงตัวของมามิซังเข้าไปตัวมามิซังก็พยายามขัดขืน แต่ไม่เป็นผล และค่ำคืนนั้น มามิซังผู้น่าสงสารก็ตกเป็นของปะป๋าจนได้
และเช้าวันรุ่งขึ้น ก็ถึงวันที่ปะป๊ามีอันต้องร่ำลากลับบ้านที่ต่างจังหวัด ปะป๊าก็เข้ามาเพื่อที่จะคืนกุญแจสำรองที่มามิซังเคยให้ไว้แต่มามิซังผู้รู้สึกถึงความปลดปล่อยได้คืนกุญแจให้ปะป๋า แล้วก็เป็นมามิซัง ที่เปิดเกมรุกใส่ซะเอง เป็นปิดซีซั่นอำลาทริปนี้อย่างสมบูรณ์แบบ และปะป๋าก็กลับต่างจังหวัดไปอย่างวีรบุรุษผู้ปลดปล่อยความเหงา ทำเอามะมิซังถึงกับจำไม่เคยลืม
